Straks om 18 uur gaat de nieuwe week-aflevering van Tivoli Road online op de website. En als Spotify een beetje mee wil, in de loop van de avond ook dààr. Het is weer een vrij lange episode geworden, waarin we het verhaal uit de doeken doen van de exit van RonnyVan Gelder bij Mi Amigo Duisburg. Zelf vind ik het niet één van onze fraaiste belevenissen. Maar ja, voorbij is voorbij. En spijt komt altijd.. inderdaad: te laat.
In 2004 was Ronny te gast bij ons in Zondag Zondag, een goed beluisterd radioprogramma op Radio Forest in Hamme. Eén en ander hebben we toen met Ronny uitgeklaard. Het komt er op neer dat hij ons de pauselijke zegen gaf, vol van vergiffenis en zo. Fragmenten uit dat programma kan je horen in de aflevering van onze podcast.
En ter verdere kadering en duiding, zal ik hier een linkje zetten naar een vorige posting op mijn blog waarin ik het toen had over de bewuste Zondag Zondag van die week. En beter kan ik het nu, anno twintig roerige jaren later, eigenlijk niet zeggen. Lees zelf maar, matekes.
En die koe zegt aai love joeheppie beurdee toe joe. Ja, straffe toeren eigenlijk. Vanmorgen ben ik extra vroeg uit mijn bed gekropen, want ik had een afspraak met Marc Hermans, los van onze wekelijkse wandeling voor Tivoli Road. Een bonus-wandeling, zeg maar.
Vandaag is het 42 jaar geleden dat Maeva officieel in de lucht kwam, na wekenlange testuitzendingen. Zondag 24 mei 1981, het is een historische datum geworden. En niemand die er op die zondag bij was, kon op dat moment bevroeden dat het nieuwe radiostation de geschiedenisboeken zou gaan halen. Soms slechts een voetnoot. Maar vaak ook (vooral dan in de media-geschiedenisboeken) een uitgebreid hoofdstuk.
Zoveel decennia later blijft 24 mei voor duizenden luisteraars nog steeds een bijzondere datum. Voor ontelbare radio-makers is het een soort van mijlpaal. De creatieve makers voor wie de mannen en vrouwen van Maeva een voorbeeld zijn gebleven. Soms een motivatie om zelf ook radio te gaan maken. Een soort van Olympische vlam die doorheen de jaren werd doorgegeven. Zoals de tekst van het liedje gaat: symbool voor de collega, zend uit!
Dirk Van Brabant is zo’n maker die nu nog altijd zijn ding doet op Radio M FM met het ochtendprogramma Die Zotte Morgen. Dirk had ons een paar dagen geleden gevraagd of wij ons steentje wilden bijdragen in zijn programma ter gelegenheid van deze speciale dag. Aangezien de genaamde Dirk in mijn verre verleden de rol speelde van sidekick bij mijn zowat wekelijkse gastoptredens met de Maeva drive-inshow in de Saturnus in Peizegem (Merchtem), hoefden Marc en ik daar niet super lang over na te denken. En technisch is het in deze 21ste eeuw ook niet echt ingewikkeld om de verbinding te leggen tussen Mechelen en de Vlaamse Ardennen. Zodoende konden wij nog eens live een paar interventies doen vanuit ons geliefde Tivoli Park, maar deze keer uitgezonden in het landsgedeelte waar Die Zotte Morgen vrij populair is.
Selfie met Dirk Van Brabant
Overigens, Dirk Van Brabant is altijd een soort van fan geweest van ons (dat heeft hij zelf ook al gezegd, dus ik mag het herhalen) en hij vroeg of hij ooit eens een selfie mocht nemen samen met ons. Het zal niet evident zijn om een afspraak te maken face to face. Maar toch hebben we zijn droom een beetje waar gemaakt, we zijn zelf ook wel een soort van creatief.
En wij zouden wij niet zijn, als we ook vandaag niet snel zouden schakelen. Heb je het programma vanmorgen niet gehoord? Val je buiten het ontvangstgebied? Dan kan je onze tussenkomst nog eens horen in de vorm van een BONUS-aflevering van onze podcast.
Een zekere Jan D.M. (laat ik hem voor het gemak Jan De Maeva-fan noemen, anders krijg ik nog de GDPR-aanhangers aan mijn deur, wegens schending van de privacy van de genaamde Jan).. euh nu ben ik dus mijn draad kwijt… welnu, deze Jan schreef als reactie op één van mijn vorige postings Ben had in de Maeva periode een item in zijn ochtendprogramma waarin Peter Hoogland een luisteraar ging wekken.
Klopt als een bus, Jan De Maeva-fan. Bij Maeva in het algemeen en in het ochtendprogramma in het bijzonder deden we soms (zeg maar vaak) dingen waar de commerciële nationale radio’s van tegenwoordig nog een puntje aan kunnen zuigen. En we deden dat zonder de hulp van televisie-zenders, kranten en andere mediagroepen.
Dat item waar Jan het over heeft, gaf ik de naam De Levende Wekker. En het was inderdaad Peter Hoogland die in zijn witte Capri op verzoek elke dag door het Vlaamse land crosste om een luisteraar te gaan wakker maken. Mèt een ontbijt dat de Maeva-bakker (kabouter Rondbuik) afleverde aan de studio. Peter nam het hele gebeuren netjes op met een draagbare bandrecorder, en hij zorgde ervoor dat de opname diezelfde ochtend nog in Ukkel was, zodat ik het item semi-live op antenne kon brengen.
Niet slecht hé? Knipoogje in de richting van Ornelis, Van de Veire en andere Fien Germijnsen.
Voor de geïnteresseerden, ik plaats hieronder de promo voor De Levende Wekker die Peter Hoogland en ik zelf hadden ingesproken in de Ukkelse studio. Duurt zeker een minuut, maar de tijd speelde nog geen rol in die… euh tijd dus.
Dit Witte Villa-dagboek is bedoeld om iedere dag te worden bijgehouden en om de spannende gebeurtenissen in en om de Witte Villa te verslaan. De onverbloemde waarheid! De naakte feiten! Geen blad voor de mond! Laat dat het motto zijn voor dit boek. Aan allen die dit lezen, aan allen die nog zijn, en na ons zullen zijn, en vooral Aan onszelf en onze beminden: Laat u niet ontmoedigen, veel sterkte, laat u niet op de kop zitten, en onthoud dit: ook de nog maagdelijk-witte bladzijden van dit boek zullen eens beschreven zijn. Onze kleinkinderen zullen zeggen: kijk die opa eens, hij was een beetje zot, maar wat was ik graag in zijn plaats geweest!
30 december 1982 Arie van Loon Marc Hermans Ben van Praag
Straks om 18:00 verschijnt de wekelijkse aflevering van Tivoli Road op welhaast magische wijze online op de website van onze podcast. De items die op de agenda staan, zal ik hieronder even oplijsten voor de mensen die van lijstjes houden. Ikke niet dus. Maar aangezien ik een echte mensen-mens ben, wil ik dergelijke personen gerust een plezier doen met zo’n lijstje:
de brievenrubriek
het Ben van Praag-dagboek van Luc Nackaerts
de pseudoniemen van de presentatoren van Tivoli Road
mijn ex-schoonbroer
de start van Mi Amigo Duisburg
Ronny Van Gelder, Guido Babbelaar, Bert De Groef, Herbert Visser, Ingeborg
het gevoel voor humor van T. Hermans die aandringt op minder grapjes
een toevallige ontmoeting met Frans, die iets tè eerlijk blijkt
Het is alweer een vrij lange aflevering geworden. Mocht je de voorkeur geven aan een kortere uitvoering in de toekomst, laat het ons gerust weten op de geijkte manieren, zoals e-mail bijvoorbeeld.
Het antwoord op de vraag Wie is Didier? laat ik voorlopig in de lucht zweven. Voor de nieuwsgierigen: de vraag zal worden beantwoord in de aflevering van vanavond. Qua teaser kan dat weer tellen, nietwaar?
Wat trekt je aan in het Tivoli Park? Dat was de vraag die we stelden aan Frans, toen we hem vanmorgen tegen kwamen tijdens de opnames van onze podcast. Wat me aantrekt? Hier in het park? vroeg Frans. Ik knikte bevestigend, in de stille hoop dat we van dit filmpje een toeristische promotie-video konden maken, die we dan voor redelijk veel flappen zouden kunnen verkopen aan Stad Mechelen. Wie rijk wil worden, moet immers ergens klein en bescheiden beginnen nietwaar.
Vervolgens knalde de genaamde Frans onze hoop in diggelen met zijn antwoord. Eigenlijk niet zo heel veel, ’t is meer voor mijn hond. Nee, een echte commerciële promotie-video zouden we hier niet uit kunnen halen, vrees ik.
Frans De Schauwer met Lucky
Gelukkig maakte Frans het min of meer goed, door toch een beetje te stoefen over de podcast. Eventuele luisteraars die ons eens willen ontmoeten tijdens onze wekelijkse wandeling in het Tivoli Park, ze zijn welkom. Maar liefst enigszins commercieel mee-denken met ons, zodat we Stad Mechelen alsnog kunnen plezieren met een enthousiaste promotie-video voor Tivoli Park.
En wat staat er op het menu voor vanavond? Een beetje het vervolg van vorige week, daar komt het op neer. Stel dat ik u zou vragen wie is er ooit al in de Heidestraat in Tervuren geweest? Er zullen dan niet zoveel mensen zijn die hun vinger opsteken onder begeleiding van de kreet ikke ikke ikke!
Maar ikke dus ja. In 1984 bijvoorbeeld. In dat jaar heb ik op het adres in kwestie nog gewerkt bij een lokale radio, die onder de naam Radio Lipstick uitzond voor de Druivenstreek en zo. Die lokale radio zou in dat jaar het lokale voor gezien houden om het landelijke avontuur aan te vatten. En uitzenden voor heel Vlaanderen, dat doe je niet met een naam als Radio Lipstick. We moeten daar eerlijk in zijn. Dusssss….. (tromgeroffel!) …. met eenparigheid van stemmen werd gekozen voor de toch iets nationaler klinkende naam Mi Amigo.
Guido Babbelaar en Ronny Van Gelder
Om heel duidelijk te zijn, ik ga op deze plaats niet de discussie aangaan of het nu wèl of not done is om de naam van een historische en iconische zeezender te gebruiken voor een radio die aan land programma’s uitzendt. Ten eerste, ik vind ook dat het eigenlijk nooit een goed idee is om die keuze te maken. Ten tweede, ik heb daar indertijd terzake geen inspraak bij gehad, en ten derde, de feiten zijn al lang verjaard en gelijk welke discussie zal daar niets meer aan veranderen.
Bruno en Ingeborg
Lang verhaal kort, in onze podcast Tivoli Road besteden we vanavond (vanaf 20 uur!) de nodige aandacht aan het verhaal van Radio Lipstick en de overstap naar Mi Amigo Duisburg. In de aflevering van straks zit weer een uniek fragment uit een programma van Marc Hermans bij Lipstick. De aflevering van vorige week bevatte een fragment van een programma van ondergetekende, ook bij de zelfde Lipstick, uitgezonden op de laatste dag van de meimaand uit 1984. Enige opvallende bemerkingen daarbij: zowel de genaamde Marc Hermans als ikzelf herinneren ons langs geen kanten dat we nog programma hebben gemaakt voor Lipstick. Wel hebben we allebei nog herinneringen aan de periode die volgde, nadat de naam was veranderd naar Mi Amigo en het zendbereik van de Druivenstreek naar heel Vlaanderen. Maar echt: van programma maken bij Lipstick, echtwaar nièts. Nochtans, het bewijs is er, de fragmenten liegen niet.
Marc Hermans
Wat het nog raarder maakt, is de datum. Twee dagen later, op 2 juni 1984, ging ik namelijk trouwen. Dat weet ik in elk geval zeker. Vraag het gerust aan mijn ex, ze zal het ongetwijfeld bevestigen. Dus je zou verwachten dat ik nog weet dat ik twee dagen voor mijn trouw programma zat te doen in de druivenstreek. Maar nee: geen flauw benul.
Soit, het is wat het is. Namen als Guido Babbelaar, ik zie ze nog voor mijn ogen. En Bruno (zijn achternaam ben ik helaas kwijt) liep daar ook elke dag rond. Of Ingeborg, de zus van Guido, die een dagelijks programma deed. Voor de huisvrouwen of zo. Dat mocht je in die tijd nog zonder enige vorm van gène zeggen. Voor de huisvrouwen. En natuurlijk was er Ronny Van Gelder, die ons overhaalde om mee in het Duisburgse avontuur te stappen. In Tivoli Road hoor je meer anekdotes uit die tijd, daar dient die podcast tenslotte voor.
Guido Babbelaar
Laat ik op deze plaats volstaan met een paar foto’s uit de dagen dat we weer radio maakten (voor het eerst nà ons Maeva-avontuur), voor gans Vlaanderen. Het was aangenaam, mag ik het zo zeggen?
Marc stuurde mij een berichtje om te zeggen dat hij volop fragmenten aan het beluisteren is voor één van onze volgende afleveringen. Het zijn stukjes uit programma’s van Mi Amigo Duisburg. Ik noem het zo voor het gemak, maar het heette gewoon Mi Amigo. Meer daarover later. In Tivoli Road van dit weekend nemen we al een aanloop naar het verhaal van dat nationale station uit 1984 dat Marc en ik opstartten, samen met Guido van Linthout en Ronny Van Gelder. Die Mi Amigo was overigens de eerste radio die echte concurrentie werd voor Maeva, nadat we daar weg waren.
Maar soit, zoals ik zei: meer daarover later. Waar het mij nu om gaat, is de teloorgang van het menselijk geheugen. Zowel Marc als ik zelf, beseffen stilaan dat het quasi onmogelijk is om alles wat we hebben meegemaakt, ook tot in detail te onthouden.
Ben? Wist je dat jijen ik nog programma hebben gedaan bij Lipstick? Och gij! NogvòòrMi Amigo begon in Duisburg? Dat wist ik niet meer! Ik ook niet. Totaal vergeten! En dat Ferry Eden ook programma deed voor Duisburg. Totaal vergeten!
Dit soort conversaties beginnen steeds vaker op te duiken. Zeker sinds we via Tivoli Road meer en meer met ons eigen verleden geconfronteerd worden. Vroeger dacht ik dat het een vroege vorm van dementie was die de kop op steekt, nu het pensioen een onvermijdelijk deel van de realiteit is geworden. Echter, sinds een tijdje begrijp ik dat niemand èlk detail van zijn/haar leven voor eeuwig onthoudt. In ons geval, waarbij veel details in de vorm van audio-fragmenten regelmatig verschijnen, krijgen we evenwel vaak te maken met de harde bewijzen.
De momenten van och gij! Dat wist ik niet meer! zijn dan ook meer dan vroeger aanwezig. Gewoon accepteren is de boodschap, het heeft ook zijn goeie kanten. Welke goeie kanten dat zijn, dat ben ik helaas vergeten.
Nog iets voor de Maeva-fans: ik weet dat Ronny Van Gelder ons veel te vroeg ontvallen is. Maak u geen zorgen, hij wordt niet vergeten. In de komende afleveringen van onze podcast, zullen we het nog vaak hebben over de Ronny. En zoals Marc het soms zegt: hij krijgt zijn plaats in de geschiedenis.
Alles gaat voorbij 