Maand: november 2005

Over debiele namen op de radio

“Zou Bert De Groef ook iets willen schrijven voor de Maeva website?” vroeg Marc mij gisteren tussen twee klanten door. Een beetje zorgelijk keek ik hem aan.
“Ik heb mijn twijfels,” mompelde ik, “maar aan de andere kant heb ik nog iets te goed van hem, dus wie weet“.
Voor ik dat verder kon uitleggen, had ik zelf ook weer een klant. Terwijl ik de man, een oorlogsveteraan die een computer had gekregen van zijn dochter, probeerde duidelijk te maken dat de run-time erreur die op zijn scherm verscheen bij het opstarten échtig waar niets met het fijne kabelbedrijf te maken had, dacht ik verder na over Bertje De Groef.
Overigens, de instapdrempel voor Internet wordt steeds lager en dat vind ik super maar soms ligt die drempel echt wel té laag. De gepensioneerden die denken dat wij op het werk verantwoordelijk zijn voor elke losse vijs in hun computer, zou ik de kost niet willen geven. Uiteindelijk hing de oorlogsveteraan op, nadat hij mij vertelde dat hij zijn schoonzoon wel eens zou raadplegen, want dat was een ellentrieker.

Bert de Groef –
Radio Huguette 1980

Maar waar was ik? Bert De Groef, jawel.
Ik leerde hem kennen bij Radio Huguette Internationaal, een vrije radio die iets meer verdient dan een voetnoot in de geschiedenis omdat daar toch wel de kiem werd gelegd van het latere Maeva. Bert was een toffe gast, zeer zeker. En toen Patrick Valain in de eerste maanden van Maeva iemand zocht voor de namiddag (ik geloof voor Muziekmatinee), zei ik dat ik wel iemand kende, Bert dus.
Ik meen me te herinneren dat Valain eerst nog wat moeilijk deed over zijn naam (De Groef, wat voor een naam is dat?) maar dat obstakel was snel overwonnen.

Ik zat ooit een tijdje bij FM Kempen waar ik samen met Marc de programmaleiding deed. Tjonge, daar zat toch wat bij mekaar, hoor. Ik vernam dat ene Lode achter mijn rug had gezegd dat Van Praag toch wel een debiele naam was voor op de radio. Tja, daar was ik een paar dagen kapot van. Wat moest ik in godsnaam aanvangen om Lode alsnog voor mij te winnen? Hoe moest ik mezelf noemen? Ik kon toch moeilijk mijn naam veranderen in pakweg Eric Van Houte of zo? Maar alla, ik hoor Lode tegenwoordig vaak Voor De Dag presenteren bij Radio 1 dus hij heeft het echt gemaakt en ik ben een loser.

In elk geval, van Bert De Groef heb ik nog iets te goed. Ik zal hem eens mailen één van de dagen en vragen of hij Johan Henneman eens even wil vergeten en of hij wat wil schrijven voor de onvolprezen Maeva website waarvoor ik hier graag opnieuw een lans wil breken.

Ben je thuis?

Vanmiddag ben ik nog eens bij mijn broer geweest. 
Niets zo goed als eens even in het gras zitten bij het graf van iemand met wie je bent opgegroeid. Er ligt een mooie steen op, dat heb ik altijd al gevonden. ’t Is nu vier jaar later en er zijn schier ontelbare andere graven bijgekomen (kottekes met pottekes noem ik ze in gedachten) maar hij heeft echtwaar de mooiste steen.
Hoewel ik hem te weinig bezoek – een miljard keer minder dan ik zou willen – toch kom ik er graag. ’t Is net alsof hij een beetje minder weg is, als ik vlak bij ben.

Ik zat op mijn hurken, staarde door de rook van mijn sigaret naar zijn naam en de letters 1961-2001 en mompelde godverdomme. Vervolgens klopte ik eens op zijn kotteke. Het klonk een heel klein beetje hol. Ben je thuis? vroeg ik in gedachten. Daarna vertelde ik hem hoe het met mijn leven staat, stelde hem heel veel vragen en wachtte gespannen op het antwoord. Het bleef stil. Wellicht hoort hij niet zo goed meer, met die steen boven hem, bedacht ik. Misschien deed hij een middagdutje of luisterde hij naar de Cranberries, wie zal het zeggen?

Ben je gek als je ben je thuis? vraagt aan iemand die je al vier jaar mist en die nog een eeuwigheid zal zwijgen? Naar alle waarschijnlijkheid wel, maar ik blijf wachten op een antwoord, al moet ik nog een eeuwigheid hopen.