Maand: april 2005

Zomaar een zondag

Huppekee, daar zat ik dan midden in een communiefeest.
Ik ben niet echt een feestganger. Nee, ik kan niet zeggen dat socializen wreed vooraan in mijn eigen woordenboekje staat, maar sommige mensen krijgen mij wel uit mijn kot. 

Afgelopen zondag was het dan toch prijs, en de dochter van mijn goeie vriend Marc was het feestvarken. Marc’s echtgenote bezwoer mij tijdens de koffie achteraf om niet uit de biecht te klappen en niet te veel privé bloot te geven en zo, dus ik zal haar in codetaal S.A. noemen en de dochter noem ik T.. De jongste dochter van Marc en S.A. heet L. en volgens aanwezige deskundigen lijkt ze als een miljoen druppels water op haar papa. Whatever. Ik zweer het, ik zie dat nooit bij een baby. Maar L. is lief, zoveel is zeker. En ze heeft op mijn schoot gezeten zodat ik haar over 25 jaar (op haar trouwfeest of zo) zo goed als zeker zal toefluisteren: “Weet je dat je nog op mijn schoot gezeten hebt, L.?” en ze zal eens vertederd glimlachen en zich verbazen over wat ouwe grijsaards toch allemaal onthouden.

Aanwezig waren ook een dertigtal familieleden en vrienden van Marc en S.A., waaronder de sympathieke E.W., gitarist bij de bekende muziekgroep De K.

Het werd een fijne zondag met mooi weer, een volledig pakje Marlboro en lekker eten. Verder herinner ik me mezelf rijdend op een kinderfietsje, en een kort maar krachtig bezoek aan het sleutelbeen van een lang overleden heilige. En dan zwijg ik nog over ik zelf, geheel verzonken in een verbazend intelligente conversatie met V., het zoontje van E.W. over ons aller favoriete spel Gran Turismo 4. Nogal redelijk hallucinant was verder het beeld van de gitarist die ook zo’n kinderfietsje moest proberen. Kortom, diverse indrukken teisterden mijn netvlies zondagmiddag maar het was aangenaam om nog eens onder de mensen te vertoeven.

En T. heeft haar nieuwe gitaar, vertelde Marc mij vandaag op het werk. Blij dat ik daar mijn bescheiden bijdrage aan heb kunnen leveren. Over 25 jaar zal T. op het trouwfeest van haar jongste zus aanwezig zijn en ze zal daar de aanwezigen vergasten op een gesmaakte akoestische versie van Summer Of 69 want die zal ik dan aanvragen. 

Maeva, of de ronde van Vlaanderen

Heel dat gedoe rond Forest en de stekker die daar heel onverwacht werd uitgetrokken gisteren, deed me vanmorgen (op weg naar het werk) terugdenken aan de vroege jaren tachtig van de vorige eeuw, toen Maeva dik in de problemen kwam door de voortdurende inbeslagnames. We waren inmiddels voorgoed verdreven uit het Ukkelse appartement. De studio’s daar waren uiteindelijk verzegeld en Maeva was voor immer en altijd persona non grata geworden in het Brusselse.
De Witte Villa was nog niet gevonden, en dus waren we op de dool, van hier naar daar, steeds weer uitzendend vanop andere locaties in het Vlaamse land.

Zo zonden we een dikke week uit van bij Noël D’Hont bijvoorbeeld (zie Frambosius uit Heusden) en waren we van plan om te gaan uitzenden vanop de Kluisberg, waar toen toch al een relaisstation van ons stond. Ook hadden Valain en de raad van beheer het drieste plan om die enorm hoge mast die jarenlang in Lebbeke stond te kopen en daar een caravan onder te zetten om van daaruit de Maeva-programma’s de ether in te slingeren. Dat laatste idee ging niet door, helaas. Lef had Maeva in elk geval wel.

Maar waar ik toe wilde komen: Valain had op een dag het idee om gewoon naar een bestaand lokaal station te stappen en met poen uit te pakken om een tijdlang de Maeva-programma’s van daar uit te zenden. Ik ben na al die jaren echt waar kwijt wààr het precies was – andere mensen zullen dat ongetwijfeld wel nog weten – maar het ging in elk geval ongeveer op de volgende manier. Valain nam ons (de live-jongens dus) mee naar dat station. Er was daar al een studio, dus dat was gemakkelijk. Noël bracht een Maeva-zender mee, een dikke Bertha. Het plan was om die aan te sluiten op de bestaande mast en baf! we zouden vertrokken zijn. We kwamen aan bij die radio, samen met de baas van dat station en we gingen binnen. Een plaatselijke dj was programma aan het doen. De baas zei: ‘We stoppen ermee, want Maeva begint hier’ en hij nam hoogstpersoonlijk de naald van de plaat die toen aan ’t draaien was. De arme dj van dienst mocht meteen beschikken. 

De studio stond overigens vlakbij de plaatselijke discotheek en ik herinner me de sensatie toen tijdens het weekend de zender van Maeva keihard stoorde op de geluidsinstallatie. Lang duurde dat avontuur ook niet, maar de baas had wel een stapeltje flappen ontvangen van Valain. ’t Was heus niet allemaal romantiek hoor, de Maeva-belevenissen. Keiharde poen speelde eigenlijk constant mee op de achtergrond, maar wij lieten dat maar gebeuren, voor ons was het op elk moment een spannend jongensboek, een heerlijk piraten-avontuur waar wij niet alleen op de eerste rij zaten, maar waarin we ook nog eens een hoofdrol mochten spelen.

De stekker uit en gedaan

Altijd komt er iets tussen!
Nu was ik echtig van plan om nu toch over de aprilgrap van Maeva te vertellen, maar ik moet eerst iets anders vertellen, rechtstreeks uit de Twilight Zone. Twee uur geleden kreeg ik telefoon van één van de bazen van Radio Forest. Met bazen bedoel ik de eigenaars, twee broers op redelijke leeftijd die wel de vzw in bezit hebben maar voor de rest zo goed als niks met de radio te maken hebben. Eén van de twee – ik kan ze nooit uit elkaar houden – vertelde mij dat hij slecht nieuws had. Ik dacht eerst dat hij pas nu vernomen had dat de paus overleden was en dat hij mij daarvan persoonlijk op de hoogte wilde brengen. Maar neen, het was ander slecht nieuws.
‘Het is gedaan met de radio,’ zei de broer, ‘we gaan zometeen de pries uittrekken‘
Zo gezegd, zo gedaan. Even later hoorde ik effectief niks meer op de 105.2. Het was geen grap, het was voor echt. Ik ben nog op een rappeke naar de studio gereden om mijn koptelefoon mee te nemen en tegelijk en passant te voicetracken voor Extra Gold voor deze week, en dat was het dan.

Ik heb het nieuws dan ook maar via gsm laten weten aan Marc, die een weekje in de Ardennen zit. Voorlopig is er dus geen Zondag Zondag meer, zoveel is zeker. Als er geen studio beschikbaar is, is er ook geen programma. En wat ik met Extra Gold moet doen, dat vormt ook nog een raadsel. Kortom, spannend!

Volg dit weblog voor meer boeiende avonturen van Kuifje in radio-land!

%d bloggers liken dit: