Een podgast in de podcast


En zo is het dan eind november geworden.
De trieste, weemoedige dagen zijn bijna gepasseerd. Ze zijn voorbij gekropen zonder veel mentale schade aan te richten. Nu komen we bijna aan de donkerste maanden van het jaar. De dagen van de Sint en Zwarte Piet zijn zowat de laatste dagen waarbij enige vrolijkheid een rol speelt. Ik herinner me het vorige decennium, toen de jongens (allebei nog samen te vatten onder de noemer klein klein kleutertje) op zondagmorgen de slaapkamer kwamen binnen gesprongen onder het uitroepen van mogen we al naar beneden? toeeeeee papa!? En papa uiterlijk vloekend omdat het zo ontieglijk vroeg was. Maar aan de binnenkant genietend van het moment natuurlijk. Want ja, papa besefte elke seconde dat die zondagochtend een sinterklaasgeschenk voor de ouders was, dat naar waarde diende te worden geschat, omdat het onherroepelijk voorbij zou gaan.

Wat (ondanks de donkerte en de steeds op de loer liggende tristesse) gewoon blijft doorgaan, is onze podcast die inmiddels voor vrij veel mensen een wekelijks terugkerend moment van ontsnapping / ontspanning is geworden. Aldus zal ook komende vrijdag netjes beantwoorden aan die omschrijving.
Een manier voor de gestaag ouder wordende mens die onze wonderjaren op de radio heeft mee mogen maken, als luisteraar in elk geval, om even een halfuurtje met een krop in de keel de emotie van nostalgie te beoefenen.

Dit maar om te laten weten dat de genaamde Marc Hermans en ikzelf voor de eerste keer in Tivoli Road een gast hebben, met wie we een wandeling gaan maken doorheen het inmiddels beroemde park in Mechelen. Een park dat genoemd is naar onze podcast. Althans, dat maken Marc en ik onszelf wijs, omdat het een aangenamere gedachte is dan het omgekeerde.

Onze gast is deze week Mike Duprez, bekend omwille van zijn medewerking aan Radio Forest, de toenmalig populairste vrije radio in Hamme. Mike is er indertijd in geslaagd om de iconische radioshow Zondag Zondag in de weekend-programmering van Forest te krijgen. In die zin dat de zoekresultaten van Google steevast Radio Forest te zien geven, als je Zondag Zondag zoekt. En omgekeerd ja.

Marc en ik hebben altijd al een zwak gehad voor Mike en de meeste van zijn Forest-kompanen, zodat we het een heel fijn weerzien vonden toen we na lange tijd Mike nog eens mochten ontvangen. Eerst in de veranda van mijn landgoed, daarna in het Tivoli Park. Je zal er vanaf vrijdag 17 uur alles over vernemen in aflevering 86 van onze podcast.
Zoals het in de omschrijving van de aflevering zal staan: “een podgast in de podcast”, een woordspeling waar ik best een soort van trots op ben.

Stan Haag vandaag (en in 1985)

Maak maar wat extra reclame voor de podcast van vrijdag, kreeg ik als instructie te horen van de genaamde Hermans.
Onze wekelijkse wandeling over Tivoli Road zat er op. We genoten van het zonlicht dat door de bladeren filterde terwijl we langs het kronkelende pad liepen, omringd door het vrolijke gegil en gelach van schoolkinderen. We realiseerden ons dat ze wel iets moois hadden weten te maken van dit park. De energie en levendigheid in de lucht vulden ons met een gevoel van positiviteit en verwachting.

Marc in rustige afwachting tot de opname kan beginnen.

Is het met of zonder BTW? zou ik willen vragen aan de baas van Stad Mechelen die deze keer zeker een mooi stukje poëtische promotie voor zijn park krijgt van mij.
En de podcast? Het is een aflevering geworden, die ik aan iedere rechtgeaarde radio-fan kan aanraden. Het gaat onder meer over enkele hilarische momenten van de genaamde Stan Haag, beroemd en bekend van Radio Veronica en ook van Radio Mi Amigo. Beklijvende fragmenten die u zullen bijblijven, dames en heren en eventuele x-en.

(En nu alvast wat reclame voor volgende week: een exclusieve opname van iets van de Magdalena)

In de wei staat een koe

En die koe zegt aai love joe heppie beurdee toe joe.
Ja, straffe toeren eigenlijk. Vanmorgen ben ik extra vroeg uit mijn bed gekropen, want ik had een afspraak met Marc Hermans, los van onze wekelijkse wandeling voor Tivoli Road. Een bonus-wandeling, zeg maar.

Vandaag is het 42 jaar geleden dat Maeva officieel in de lucht kwam, na wekenlange testuitzendingen. Zondag 24 mei 1981, het is een historische datum geworden. En niemand die er op die zondag bij was, kon op dat moment bevroeden dat het nieuwe radiostation de geschiedenisboeken zou gaan halen. Soms slechts een voetnoot. Maar vaak ook (vooral dan in de media-geschiedenisboeken) een uitgebreid hoofdstuk.

Zoveel decennia later blijft 24 mei voor duizenden luisteraars nog steeds een bijzondere datum. Voor ontelbare radio-makers is het een soort van mijlpaal. De creatieve makers voor wie de mannen en vrouwen van Maeva een voorbeeld zijn gebleven. Soms een motivatie om zelf ook radio te gaan maken. Een soort van Olympische vlam die doorheen de jaren werd doorgegeven. Zoals de tekst van het liedje gaat: symbool voor de collega, zend uit!

Dirk Van Brabant is zo’n maker die nu nog altijd zijn ding doet op Radio M FM met het ochtendprogramma Die Zotte Morgen. Dirk had ons een paar dagen geleden gevraagd of wij ons steentje wilden bijdragen in zijn programma ter gelegenheid van deze speciale dag. Aangezien de genaamde Dirk in mijn verre verleden de rol speelde van sidekick bij mijn zowat wekelijkse gastoptredens met de Maeva drive-inshow in de Saturnus in Peizegem (Merchtem), hoefden Marc en ik daar niet super lang over na te denken. En technisch is het in deze 21ste eeuw ook niet echt ingewikkeld om de verbinding te leggen tussen Mechelen en de Vlaamse Ardennen. Zodoende konden wij nog eens live een paar interventies doen vanuit ons geliefde Tivoli Park, maar deze keer uitgezonden in het landsgedeelte waar Die Zotte Morgen vrij populair is.

Selfie met Dirk Van Brabant

Overigens, Dirk Van Brabant is altijd een soort van fan geweest van ons (dat heeft hij zelf ook al gezegd, dus ik mag het herhalen) en hij vroeg of hij ooit eens een selfie mocht nemen samen met ons. Het zal niet evident zijn om een afspraak te maken face to face. Maar toch hebben we zijn droom een beetje waar gemaakt, we zijn zelf ook wel een soort van creatief.

En wij zouden wij niet zijn, als we ook vandaag niet snel zouden schakelen. Heb je het programma vanmorgen niet gehoord? Val je buiten het ontvangstgebied? Dan kan je onze tussenkomst nog eens horen in de vorm van een BONUS-aflevering van onze podcast.

Wie is Didier?

Straks om 18:00 verschijnt de wekelijkse aflevering van Tivoli Road op welhaast magische wijze online op de website van onze podcast. De items die op de agenda staan, zal ik hieronder even oplijsten voor de mensen die van lijstjes houden. Ikke niet dus. Maar aangezien ik een echte mensen-mens ben, wil ik dergelijke personen gerust een plezier doen met zo’n lijstje:

  • de brievenrubriek
  • het Ben van Praag-dagboek van Luc Nackaerts
  • de pseudoniemen van de presentatoren van Tivoli Road
  • mijn ex-schoonbroer
  • de start van Mi Amigo Duisburg
  • Ronny Van Gelder, Guido Babbelaar, Bert De Groef, Herbert Visser, Ingeborg
  • het gevoel voor humor van T. Hermans die aandringt op minder grapjes
  • een toevallige ontmoeting met Frans, die iets tè eerlijk blijkt

Het is alweer een vrij lange aflevering geworden. Mocht je de voorkeur geven aan een kortere uitvoering in de toekomst, laat het ons gerust weten op de geijkte manieren, zoals e-mail bijvoorbeeld.

Het antwoord op de vraag Wie is Didier? laat ik voorlopig in de lucht zweven. Voor de nieuwsgierigen: de vraag zal worden beantwoord in de aflevering van vanavond. Qua teaser kan dat weer tellen, nietwaar?

(c) Luc Nackaerts 1984

Wat trekt je aan?

Wat trekt je aan in het Tivoli Park?
Dat was de vraag die we stelden aan Frans, toen we hem vanmorgen tegen kwamen tijdens de opnames van onze podcast.
Wat me aantrekt? Hier in het park? vroeg Frans.
Ik knikte bevestigend, in de stille hoop dat we van dit filmpje een toeristische promotie-video konden maken, die we dan voor redelijk veel flappen zouden kunnen verkopen aan Stad Mechelen. Wie rijk wil worden, moet immers ergens klein en bescheiden beginnen nietwaar.

Vervolgens knalde de genaamde Frans onze hoop in diggelen met zijn antwoord.
Eigenlijk niet zo heel veel, ’t is meer voor mijn hond.
Nee, een echte commerciële promotie-video zouden we hier niet uit kunnen halen, vrees ik.

Frans De Schauwer met Lucky

Gelukkig maakte Frans het min of meer goed, door toch een beetje te stoefen over de podcast. Eventuele luisteraars die ons eens willen ontmoeten tijdens onze wekelijkse wandeling in het Tivoli Park, ze zijn welkom. Maar liefst enigszins commercieel mee-denken met ons, zodat we Stad Mechelen alsnog kunnen plezieren met een enthousiaste promotie-video voor Tivoli Park.

www.tivoliroad.be