Zo met de vroege staan, da’s ook maar niks.
Bed uit om zes uur en een halfuurtje later de auto in, deel gaan uitmaken van de miljoenen mobiele medeburgers.
Ja, ik weet het, gij daar op de laatste rij. Ik ben niet de enige. Uiteraard niet, er zijn nog miljoenen andere van die zotten die elke dag zo vroeg gaan werken.
Het probleem is: altijd al een nachtmens geweest, ikke. Moeilijk het bed in, moeilijk het bed uit. Zelfs in mijn wonderjaren bij radio Maeva had ik dat probleem al. Ik kon toen in principe wel recht uit bed de studio in zwijmelen en Wekkerwacht beginnen zonder in de file te staan, maar dat vroege opstaan lag ook in die oertijd niet in mijn natuur.
In deze computergestuurde tijden loopt alles volautomatisch – een station dat door afwezigheid van een presentator uit de lucht gaat, is een rariteit geworden – maar ooit was het anders. Ik herinner me zo’n ochtend bij Maeva die redelijk spectaculair verliep, om het zacht uit te drukken. Ron van de Plas was een paar dagen met vakantie, ik was dus helemaal alleen in het appartementje in Ukkel en zoals gewoonlijk was ik weer eens tot een kot in de nacht blijven plakken bij Ronny Van Gelder. Ron is overigens afgelopen zondag nog te gast geweest tijdens Zondag Zondag maar ik zal het daar later over hebben anders dwaal ik af.
Waar was ik? Oh ja, helemaal alleen in Ukkel. Helemaal vertrouwend op mijn wekkerradio die op een goeie vijf centimeter van mijn oren stond. Het was echt in de vroegste periode toen we nog geen telefoon hadden gekregen van papa Valain. GSM’s moesten ook nog uitgevonden worden. Mijn wekkerradio begon elke ochtend om 05.30 een hels lawaai te maken. Normaal werd ik daar gewoon netjes wakker van (en als dat niet het geval was, stond Ron wel naast mijn bed, oh ja) en rond 05.35 zat ik dan in de living een sigaretje te roken met de radio zachtjes op het programma van Wout Wolkema. Ik weet nog dat ik om 05.38 meestal naar de ledjes van de wekkerradio keek en dan altijd aan Veronica moest denken. Den Hofman zal het graag lezen. En om 06.00 zat ik dan met dampende koffie in de studio om Maeva tijd de juiste tijd altijd te draaien en de prachtplaat te starten.
Niets van dat alles gebeurde die ochtend. Bibi bleef gewoon doorslapen, het helse lawaai van de wekkerradio drong niet tot mijn brein door en Ron was er niet om me wakker te brullen. En zo geschiedde het, waarde lezer, dat het programma van Woutje gevolgd werd door stilte en Maeva om zes uur enkel een draaggolf vertoonde. Gelukkig hadden de mannen van de raad van beheer van de vzw Maeva een schitterend noodscenario bedacht voor dergelijke calamiteiten. Ze hadden een toerbeurt ontwikkeld waarbij ze – als ze van dienst waren – om zes uur moesten luisteren of Wekkerwacht op tijd begon. Zo niet, dan werd Peter Hoogland uit zijn bed gebeld omdat die in Asse woonde, het dichtst bij de studio. Peter moest dan in zijn witte Capri springen en mij komen wakker maken.
Ik heb nooit geweten waardoor dat fameuze scenario die bewuste ochtend in de war liep maar ik werd wakker door allerlei stemmen die door mekaar aan ’t roepen waren. Hoo gland stond naast mijn bed, maar ook Rudy Vanacoleyen was aanwezig en Willy De Geest ook, geloof ik. En om het allemaal nog net iets dramatischer te maken, kwam Valain even later ook al binnenvallen. Ik werd niet echt gestraft, maar het mocht volgens onze grote roerganger niet meer gebeuren. Het was natuurlijk wel zo dat in die tijd redelijk veel luisteraars wakker werden met Wekkerwacht (daar was het programma tenslotte voor bedacht) en als ik geen programma deed, bleef het stil op de radio en bleven ook heel wat Vlaamse wekkerradio’s stil. Mijn excuses mocht u 23 jaar geleden te laat op het werk zijn gekomen.
Enfin, het probleem loste zichzelf op toen we Kabouter Rondbuik leerden kennen. Die woonde een paar straten verder boven zijn bakkerij in Ukkel. Hij gaf mij een walkie-talkie en elke ochtend als ik wakker werd, moest ik hem oproepen. Als hij mij om 5.45 niet hoorde, wist hij dat er iets verkeerd was en kwam hij naar de studio om me alsnog wakker te maken. De arme man heeft dat toch nog een aantal keer moeten doen, tot we uiteindelijk van Valain telefoon kregen in het appartement.
Nu ga ik eerst een Marlboro opsteken en daarna zal ik het over zondag hebben. Ik zou eigenlijk weer eens moeten stoppen met roken, maar met al die regeltjes en wetjes en Marijn Devalck die van het Atomium of zo gaat springen als er 10.000 mensen stoppen met roken, zou een mens nog liever juist het tegenovergestelde doen en vrolijk verder blijven paffen.
Alles gaat voorbij 