Een zekere Jan D.M. (laat ik hem voor het gemak Jan De Maeva-fan noemen, anders krijg ik nog de GDPR-aanhangers aan mijn deur, wegens schending van de privacy van de genaamde Jan).. euh nu ben ik dus mijn draad kwijt… welnu, deze Jan schreef als reactie op één van mijn vorige postings Ben had in de Maeva periode een item in zijn ochtendprogramma waarin Peter Hoogland een luisteraar ging wekken.
Klopt als een bus, Jan De Maeva-fan. Bij Maeva in het algemeen en in het ochtendprogramma in het bijzonder deden we soms (zeg maar vaak) dingen waar de commerciële nationale radio’s van tegenwoordig nog een puntje aan kunnen zuigen. En we deden dat zonder de hulp van televisie-zenders, kranten en andere mediagroepen.
Dat item waar Jan het over heeft, gaf ik de naam De Levende Wekker. En het was inderdaad Peter Hoogland die in zijn witte Capri op verzoek elke dag door het Vlaamse land crosste om een luisteraar te gaan wakker maken. Mèt een ontbijt dat de Maeva-bakker (kabouter Rondbuik) afleverde aan de studio. Peter nam het hele gebeuren netjes op met een draagbare bandrecorder, en hij zorgde ervoor dat de opname diezelfde ochtend nog in Ukkel was, zodat ik het item semi-live op antenne kon brengen.
Niet slecht hé? Knipoogje in de richting van Ornelis, Van de Veire en andere Fien Germijnsen.
Voor de geïnteresseerden, ik plaats hieronder de promo voor De Levende Wekker die Peter Hoogland en ik zelf hadden ingesproken in de Ukkelse studio. Duurt zeker een minuut, maar de tijd speelde nog geen rol in die… euh tijd dus.
Op de website van Radio Maeva publiceren we al enige tijd het dagboek dat we een kwarteeuw geleden bijhielden in de Witte Villa. ’t Ligt eventjes stil nu, want tussen april en juli 1983 schreven we om een niet te achterhalen reden niks meer in het boek. In juli begon het opnieuw tot het einde op 11 november 1983.
Bij het nalezen van die -soms bittere- teksten uit het grijze verleden, merk ik dat o.a. Peter Hoogland er nogal van langs kreeg toen. Nu verdient dat wel enige duiding en relativering natuurlijk. Peter was wel degelijk een coole gast in die tijd. Een jongen waar ik altijd goed mee kon opschieten en die ik al kende uit mijn tijd bij Radio Plus en daarna Radio Huguette. Hij was één van onze jongste medewerkers en toen al een spring-int-veld.
Hierboven een fotootje uit de tijd van Radio Plus, nog in zwartwit. Oh schone tijden! Je herkent van links naar rechts op de bovenste rij: een onbekende (ik dacht Luc van de fanclub, want die hadden we!), daarnaast ikke en naast mij Peter Hoogland, Danny Debruyn en Luc De Groot. Onderaan zit Tom Denker (zoals Jan Dooms toen heette) en John De Vries (denk ik).
De vorige eeuw was nog volop in de herfst van haar bestaan. Radio Maeva was een dikke week of zo in de lucht. Ja vrienden, dit is nog eens een goeie ouwe anekdote uit de geschiedenis van die populaire vrije radio. Het ging tijd worden, hoor ik sommigen onder u al verzuchten. Ik weet het, ik weet het. De afgelopen dagen (zeg maar rustig: weken) heb ik zo weinig tijd (en eerlijk gezegd ook goesting) gehad, met die nieuwe job en al dat gedoe dat daar bij komt kijken en zo, dat het er niet van gekomen is.
Die nieuwe job valt eigenlijk goed mee. ’t Blijft het zelfde superfijne kabelbedrijf, maar toch lijkt het een heel ander euh.. bedrijf. De sfeer is helemaal anders, de manier van werken is een stuk minder strak en de teugels worden minder aangespannen. Marc heeft het met de aanpassing een stukje moeilijker dan ik. Die realiseert zich nog niet volledig dat er bij wijze van spreken geen enkele supervisor over zijn schouder staat mee te gluren als hij naar het toilet gaat. Bij wijze van spreken, zei ik dus.
Chris Van Opstal
Eergisteren was mijn goede vriend Chris Van Opstal jarig en dat vond ik aanleiding genoeg om hem nog eens uitgebreid te bellen op weg naar huis, vanuit de auto. Met Chris heb ik altijd enorm goed kunnen opschieten, zijn gevoel voor humor en zijn denkwijze sluit merkwaardig goed aan bij die van mij. Indertijd, bij Family Radio, amuseerden we ons allebei redelijk met het observeren en het bestuderen van de personages aan de Oorlogskruisenlaan. Chris is één van de weinigen uit die tijd met wie ik steeds contact ben blijven houden, ook al is dat de laatste tijd fel verminderd. Ik krijg nog altijd inwendig de slappe lach als ik me zijn wedervaren in de toiletten voor de geest haal. Op de middag ging ik Chris altijd gezelschap houden in de studio tijdens zijn programma, ik ging daar dan mijn boterhammetjes opeten want om in de grote refter te gaan zitten eten met de Franstaligen en zo, dààr had ik totaal geen zin in. Chris heeft overigens ooit nog eens dik onder zijn voeten gekregen van Danny Debruyn omdat hij op de radio vermeldde wat er tussen mijn boterhammen lag. Echt waar. Vlaanderen heeft geen boodschap aan het beleg van Ben van Praag, was het commentaar van de toenmalige programmaleider. Nee, dat zal wel niet.
Chris Van Opstal
Maar die toiletten dus. Op een middag ging Chris eens plassen en hij bleef verdacht lang weg, zodat ik zelf maar de volgende plaat startte vanop de DSC. Oh die DSC toch, die goeie ouwe Digital Station Controller, een mens zou er heimwee van krijgen. Toen Chris uiteindelijk met roodomrande ogen en zwaar zuchtend toch terugkwam, vertelde hij op zijn typische manier wat er gebeurd was. Ge weet toch dat de kuisvrouw altijd van die blokjes chloor of wat het ook is, in de wc gooit? Ja, dat wist ik, ik had ze zelf ook al zien liggen. Welnu vrienden, Chris stond te pissen en voor de joke mikte hij voluit op zo’n blokje. Waarna dat blijkbaar chemisch reageerde op de plas van Chris en sissend een hoop stoom of zo verspreidde. Chris boog zich onder het plassen nieuwsgierig naar beneden om die stoom te aanschouwen, en even later brandden zijn ogen en zag hij niks meer. En ik stond daar maar te gillen, met mijn leuter in mijn hand: ik ben blind, ik ben blind! Ik probeerde het me steeds weer visueel voor te stellen, en ik lag plat. Chris ook, uiteindelijk.
Raar dat een mens zo’n details onthoudt. Net zoals die keer bij Radio Maeva. Jaja, de eerste zinnen van dit stukje slaan wel degelijk ergens op. We waren enkele dagen in de lucht toen Peter Hoogland op een middag in Ukkel kwam en mij overhaalde om met hem mee te rijden. We zouden eens zien hoever Maeva te ontvangen was. Geen beter middel daartoe dan in de auto te stappen en weg van de zender te rijden tot het signaal zou wegvallen. Zo gezegd, zo gedaan. De Ford Capri van Peter was een uitstekend vervoermiddel en ik kon toch nog niet rijden, zodus. We rijden gewoon in de richting van Gent en we zien wel hoever we komen, zei Peter. Het was fijn en het was spannend. De radio keihard op Maeva en hopla wij weg.
Peter Hoogland
En we bleven maar rijden, en op de radio bleef het maar keihard klinken zonder enige storing, en zo af en toe keken we elkaar eens aan met een blik van hoe is dit mogelijk en we reden Gent voorbij en het bleef maar duren en duren en uiteindelijk stond de Capri stil en wij stapten uit en de muziek van Maeva klonk nog altijd keihard uit de autoradio en we wisten al wel dat het bereik van de zender goed was maar dat het zo goed zou zijn hadden we niet verwacht en als twee kleine jongens stonden we naast de auto enthousiast te luisteren naar dit is maeva radio maeva het station waar pit in zit en met blinkende oogjes keken we naar het strand van Blankenberge en naar de Noordzee die een dikke honderd meter verder lag te schitteren in de zon.
Voorwaar, ik zeg u: het voorjaar van 1981, het had wel iets.
Op mijn laptopje zitten browsen. Leuk fotootje gevonden dat ik de trouwe bezoekers van dit log niet wil onthouden. Voorsmaakje ook van de foto’s die ik er wel nog op zal plaatsen in de toekomst.
Deze dateert uit de tijd van Radio Huguette International, een rare naam voor een vrije radio uit het begin van de jaren 80. Toch een station dat zijn plaats verdient in het geschiedenisboek der Vrije Radio In Vlaanderen. Ik ga over die tijd nog wel meer vertellen, hoor. Het station kwam chronologisch na Radio Plus en zou in feite de plaats zijn waar de kiem werd gelegd van Maeva.
Toen Plus stopte (de Nederlandstalige uitzendingen toch) gingen enkele dj’s naar Contact, de anderen trokken naar Huguette. Peter Hoogland zat daar, bibi ook. We trokken Rudi Van Vlaanderen aan, Tom Denker maakte ook deel uit van de ploeg. Namen als Erwin Bergmans en Bert De Groef deden ook mee. Huguette was ook alweer een tweetalige zender maar de Vlamingen kregen veel meer bewegingsvrijheid dan we hadden bij Plus. We deden de hele zondag in het Nederlands, ik geloof ook de woensdagnamiddag en een aantal keer de nacht. De sfeer was onbetaalbaar daar in Neder-over-Heembeek. Met Peter Hoogland deed ik een nachtprogramma dat de hele nacht duurde, en we wisselden elkaar af, maar deden vrolijk mee in elkaars uren.
Hierbij dus een fotootje van.. jawel: Peter Hoogland, die toen veel meer haar op zijn hoofd had dan op zijn borst, langs geen kanten van het bestaan van Joyce wist, en voor wie de toekomst nog een onbeschreven blad was.
Alles gaat voorbij 