Tag: babbelaar

’t Is 18 september en ik zit buiten met mijn Travelmate. De notelaar in mijn eigen hof van Eden ziet er uit alsof hij het elk moment kan gaan zeggen, maar ik heb vernomen dat het met de notelaars in Vlaanderen over het algemeen niet zo bijster goed gaat dus daar lig ik niet echt wakker van.

Zo, dat was de sfeerschepping.
Nu terzake. De afgelopen dagen heb ik niet zo veel (niets dus) in mijn dagboek geschreven, o.m. omdat ik me bezig heb gehouden met de technische aspecten van dat ding. Eerst stond het geval op Skynet, daarna ben ik overgeschakeld op Typepad en nu ben ik Movable Type aan ’t uitproberen en Nucleus, dat ik dank zij LVBlog ontdekt heb. We zullen wel zien wat het geeft, maar ik amuseer me er mee en dat is het belangrijkste.

Normaal gingen Marc en ik deze namiddag naar het Waasmeer voor De Briljantste Stem maar er is iets tussengekomen. We zullen Werner Michiels binnenkort op zondag wel vragen voor een diepte-interview over dat evenement. 

Een diepte-interview zullen we ongetwijfeld morgen ook hebben met onze ex-collega Frans Babbelaar, één van de populairste stemmen indertijd bij Maeva. Ik weet niet hoeveel Babbelaars er in Vlaanderen op de radio zitten tegenwoordig maar Frans was de originele. Hij presenteerde op geheel eigen manier het programma voor de huisvrouwen. ’t Was nooit echt mijn ding, maar omdat een radiomaker radio maakt voor de luisteraar en niet voor zichzelf, kon ik mij indertijd best verzoenen met de Frans op Maeva. Het station werd mede door hem nog populairder, en dat was voor mij belangrijker dan het feit dat ik geen grote fan was. Ik zag Frans voor ’t eerst terug op de Maeva-reünie in Zoersel in 2001 en vorig jaar nog eens op de begrafenis van Denise. Hij zit nu op Maeva FM en hoewel ik hem daar nog niet gehoord heb, lijkt hij het toch goed vol te houden.

Ooit ben ik één keer razend op hem geweest maar dat heeft hij nooit geweten. Dat moet rond februari 1982 geweest zijn. Ik zou toen naar Aalst Karnaval gaan met Hilde, een meisje dat er een hele tijd tevoren in geslaagd was het (toen nog) privé-nummer van de studio te pakken te krijgen. Toen ze de eerste keer belde, kreeg ze Willy De Geest aan de lijn, want we zaten midden in een vergadering van de beheerraad. Willy gaf de telefoon aan mij met de legendarische woorden ‘Ben, ’t is uw lief aan de lijn‘ want zo had ze zich verdorie voorgesteld. Ik had toen helemaal geen lief op dat moment, dus ik keek wel even raar op. Soit, op die dag dat ik naar Aalst zou gaan, bleek er geen bandje van Frans te zijn en toen ik dat aan Valain liet weten, gaf hij me de opdracht in Ukkel te blijven om het programma over te nemen zodat ik te laat zou zijn op mijn afspraakje. Ah ja, ik had nog geen auto en moest dus de trein nemen en vanuit Ukkel was dat geen sinecure. Hoho, wat was ik woest. Op Valain èn op de Frans. Dju toch, ik was witheet en toch heb ik dan maar programma gedaan. Ronny Van Gelder heeft mij daarna nog naar Aalst gebracht. En koud dat het was die dag. Om de één of andere reden zijn Hilde (voor wie ik op dat ogenblik al redelijk wat gevoelens begon te krijgen) en ik nog heel even tot aan café Dirk Martens geraakt maar dat was gesloten en we hebben toen keihard om de Lukken staan roepen voor de gesloten deur. Tjonge tjonge, wat een mens allemaal onthoudt. 

Diezelfde Lukken heeft mij net gemaild dat hij binnenkort op zijn site toe is aan de history van 1979, het jaar waarin wij elkaar leerden kennen. Vooruit Lukken, geef er een lap op jongen! Het begint voor mij soms allemaal een beetje wazig te worden, maar ik meen mij te herinneren dat ik ergens in een wc stond te plassen toen er plots een stem naast mij weerklonk met de vraag ‘Bent u Ben van Praag?‘, en dat bleek toen LDG te zijn. Op een fanbal van Mi Amigo was dat, geloof ik. En zo is het begonnen. Later is Luc mij nog komen halen toen ik uit de Hollandse gevangenis kwam waar ik een dag en een nacht had gezeten na de entering van de Magdalena. Daarna kwam de periode waarin ik meewerkte aan Radio Plus waar Luc zo’n beetje programmaleider was, maar dat is dan weer een heel ander verhaal.

Die Hollandse gevangenis! Jongens, één anekdote moet ik daar toch nog snel over vertellen. Het was september 1979, de Magdalena was al een tijdje op drift toen het schip vastliep op een zandbank voor de Nederlandse kust. De hele bemanning werd door de politie van boord gehaald en naar den bak in Amsterdam gebracht. Ik had aan die mannen verklaard dat ik geen dj was maar een grote fan van Mi Amigo. Ja ja, een fan met een koffer vol met platen. Daar geloofden ze natuurlijk geen bal van. Nu, op weg naar de cel realiseerde ik me dat ik in mijn achterzak een paar papieren had zitten met telefoonnummers in België van mensen van de organisatie. Dus ikke zweten natuurlijk. Toen we arriveerden op het politiekantoor, was het eerste wat ik vroeg of ik eens naar het toilet mocht. Ja hoor, dat mocht. Ik scheurde de papieren in kleine stukjes en gooide ze in de pot. Even daarna kwam een Hollandse flik grijnzend naar me toe. ‘Nou jongen,‘ zei hij, ‘als je de volgende keer bewijsmateriaal wil vernietigen, moet je wèl doorspoelen, hoor‘. Op dat moment kon ik er zo niet mee lachen, maar nu wel natuurlijk. Voor crimineel ben ik in elk geval niet in de wieg gelegd, zoveel is duidelijk.