Tag: huguette

Over debiele namen op de radio

“Zou Bert De Groef ook iets willen schrijven voor de Maeva website?” vroeg Marc mij gisteren tussen twee klanten door. Een beetje zorgelijk keek ik hem aan.
“Ik heb mijn twijfels,” mompelde ik, “maar aan de andere kant heb ik nog iets te goed van hem, dus wie weet”.
Voor ik dat verder kon uitleggen, had ik zelf ook weer een klant. Terwijl ik de man, een oorlogsveteraan die een computer had gekregen van zijn dochter, probeerde duidelijk te maken dat de run-time erreur die op zijn scherm verscheen bij het opstarten échtig waar niets met het fijne kabelbedrijf te maken had, dacht ik verder na over Bertje De Groef.
Overigens, de instapdrempel voor Internet wordt steeds lager en dat vind ik super maar soms ligt die drempel echt wel té laag. De gepensioneerden die denken dat wij op het werk verantwoordelijk zijn voor elke losse vijs in hun computer, zou ik de kost niet willen geven. Uiteindelijk hing de oorlogsveteraan op, nadat hij mij vertelde dat hij zijn schoonzoon wel eens zou raadplegen, want dat was een ellentrieker.

Bert de Groef –
Radio Huguette 1980

Maar waar was ik? Bert De Groef, jawel.
Ik leerde hem kennen bij Radio Huguette Internationaal, een vrije radio die iets meer verdient dan een voetnoot in de geschiedenis omdat daar toch wel de kiem werd gelegd van het latere Maeva. Bert was een toffe gast, zeer zeker. En toen Patrick Valain in de eerste maanden van Maeva iemand zocht voor de namiddag (ik geloof voor Muziekmatinee), zei ik dat ik wel iemand kende, Bert dus.
Ik meen me te herinneren dat Valain eerst nog wat moeilijk deed over zijn naam (De Groef, wat voor een naam is dat?) maar dat obstakel was snel overwonnen.

Ik zat ooit een tijdje bij FM Kempen waar ik samen met Marc de programmaleiding deed. Tjonge, daar zat toch wat bij mekaar, hoor. Ik vernam dat ene Lode achter mijn rug had gezegd dat Van Praag toch wel een debiele naam was voor op de radio. Tja, daar was ik een paar dagen kapot van. Wat moest ik in godsnaam aanvangen om Lode alsnog voor mij te winnen? Hoe moest ik mezelf noemen? Ik kon toch moeilijk mijn naam veranderen in pakweg Eric Van Houte of zo? Maar alla, ik hoor Lode tegenwoordig vaak Voor De Dag presenteren bij Radio 1 dus hij heeft het echt gemaakt en ik ben een loser.

In elk geval, van Bert De Groef heb ik nog iets te goed. Ik zal hem eens mailen één van de dagen en vragen of hij Johan Henneman eens even wil vergeten en of hij wat wil schrijven voor de onvolprezen Maeva website waarvoor ik hier graag opnieuw een lans wil breken.

Over Michel Follet en die kutradio

Het was 12 uur vandaag toen ik mijn headset ging overhandigen aan Véronique, teamleader van het retention team waar ik de afgelopen zes maanden heb doorgebracht. Morgen zal ik wel een andere headset krijgen op de klantendienst, neem ik aan. Raar dat ik in mijn beide levens gebruik moet maken van een koptelefoon om te doen wat ik doe. Geen wonder dat ik doof aan ’t worden ben. Dat doet me op de één of andere manier denken aan Michel Follet, de presentator met de warme stem en inmiddels zo goed als doof aan één kant.

In een ver verleden, toen de dieren af en toe nog eens spraken, kregen we bij Radio Huguette een proefbandje (een demo dus) binnen van een nog volslagen onbekende jongeman die graag programma wilde maken bij ons. Samen met Peter Hoogland beluisterde ik het bandje en we kwamen tot de slotsom dat Michel niet slecht klonk, maar veel te BRT-achtig. En dus konden we hem helaas niet gebruiken. Tja, als een mens jong is en vol van zichzelf, maakt hij al eens verkeerde keuzes.

Maar goed, ik was bezig over vanmiddag op het werk, ’t moet immers niet altijd over die kutradio gaan. (anekdote tussendoor: enige jaren geleden, toen Arie van Loon nog volop leefde, kwam hij met Booike en de twee jongens naar het toenmalige Melipark. Family Radio was daar met de mobiele studio en Arie vond het een goeie gelegenheid om Marc en mij nog eens te zien na twee decennia. Zijn twee kleine jongens hadden, in tegenstelling tot hun papa, alleen maar belangstelling voor de attracties in het park en hadden totaal geen oog voor de mobiele studio. We wil-len he-le-maal niet naar die kut-radio! scandeerden ze in koor.)

Het werk dus. Ik zwaaide op mijn beurt even naar de sympathieke collega’s waar ik een half jaar mee heb doorgebracht en ik verliet het pand. Zo, alweer een afscheid achter de rug.
Op de parking kwam ik Thierry nog tegen, mijn fijne ex-supervisor van vroeger. Hij had goed nieuws. Ik weet niet of ik het zomaar openbaar mag maken, dus ik zal het in codetaal neerschrijven. Listen very carefully, I shall say zis only wènce. Het heeft iets met kinderen te maken en met nog zes maand ongeveer. Nadat ik Thierry dus had gefeliciteerd met zijn aanstaande vaderschap, reed ik naar huis.

Morgen is het 1 april, schatjes. Laat u in godsnaam niet beetnemen en probeer de dag door te komen zonder kleerscheuren. En morgen, toepasselijker kan het niet, zal ik het eindelijk eens hebben over de zeezender-aprilgrap van Maeva.

(nawoord van de auteur: geef toe dat je aan de hand van de titel van dit stukje iets heel anders had verwacht! Qua teaser kan dat tellen.)

Het Haar van Hoogland

Op mijn laptopje zitten browsen.
Leuk fotootje gevonden dat ik de trouwe bezoekers van dit log niet wil onthouden. Voorsmaakje ook van de foto’s die ik er wel nog op zal plaatsen in de toekomst.

Deze dateert uit de tijd van Radio Huguette International, een rare naam voor een vrije radio uit het begin van de jaren 80. Toch een station dat zijn plaats verdient in het geschiedenisboek der Vrije Radio In Vlaanderen. Ik ga over die tijd nog wel meer vertellen, hoor. Het station kwam chronologisch na Radio Plus en zou in feite de plaats zijn waar de kiem werd gelegd van Maeva. 

Toen Plus stopte (de Nederlandstalige uitzendingen toch) gingen enkele dj’s naar Contact, de anderen trokken naar Huguette. 
Peter Hoogland zat daar, bibi ook. We trokken Rudi Van Vlaanderen aan, Tom Denker maakte ook deel uit van de ploeg. Namen als Erwin Bergmans en Bert De Groef deden ook mee. Huguette was ook alweer een tweetalige zender maar de Vlamingen kregen veel meer bewegingsvrijheid dan we hadden bij Plus. We deden de hele zondag in het Nederlands, ik geloof ook de woensdagnamiddag en een aantal keer de nacht. De sfeer was onbetaalbaar daar in Neder-over-Heembeek. Met Peter Hoogland deed ik een nachtprogramma dat de hele nacht duurde, en we wisselden elkaar af, maar deden vrolijk mee in elkaars uren. 

Hierbij dus een fotootje van.. jawel: Peter Hoogland, die toen veel meer haar op zijn hoofd had dan op zijn borst, langs geen kanten van het bestaan van Joyce wist, en voor wie de toekomst nog een onbeschreven blad was.

Rudi en het toilet

Een halfuurtje met Rudi aan de lijn gehangen vanavond.
Dat was ook weer een tijd geleden. We hadden het over Extra Gold, Outlook en over mijn euh… dagboek. Alles is wel off the record hé, zei hij toen het daarover ging. Uiteraard. Ik zou de meningen van Rudi van Vlaanderen niet durven ventileren via dit medium. Dat doet hij zelf wel.

De tijd dat Peter Hoogland mij vertelde dat hij nog wel een goeie dj kende voor Radio Huguette, die tijd ligt inmiddels een eeuw achter mij. Maar ’t is fijn om er soms aan terug te denken. Die Peter toch. Nog zo jong toen, in 1980. Hij had al zijn haar nog en van Joyce was nog geen spoor. Peter kende dus een dj, eentje uit Opwijk. En hij had gelijk, het was een goeie. Rudi deed zijn intrede bij Radio Huguette en meteen ook in de Vlaamse radiogeschiedenis.

Hij drukte onmiddellijk zijn stempel op die vrije radio uit Neder-over-Heembeek. Zijn stem was er eentje uit duizend, zijn spitsvondigheid en gevoel voor humor ook.
Hij slaagde erin om de slogan ‘Radio Huguette Internationaal, niet voor niets jouw vrije radio!’ net niet lachwekkend te laten klinken.

Ik moet dringend mijn zolder op om nog wat van die ouwe dingen op te zoeken en misschien wel online te zetten.

Leuke anekdote komt plots in me op. Ik belde in die tijd ooit eens naar Rudi, toen hij nog thuis woonde. Zijn toenmalig lief nam de telefoon op, en toen ik vroeg of ik hem kon spreken, zei ze vlotjes (tegen mij, toen nog bijna een wildvreemde): Momentje, Rudi zit juist te kakken.
Het menselijk geheugen onthoudt de raarste dingen.

Voor de rest moest ik voor Rudi vanavond mijn helpdesk-petje even opzetten om hem te adviseren bij een probleem met zijn Outlook Express. Zo af en toe lopen mijn verschillende levens wel eens door mekaar, of ik het leuk vind of niet.

Rudi Van Vlaanderen bij Huguette, 1980
%d bloggers liken dit: