Wat lees ik hier in de Humo?
Een interview met Tom Coninx, sportjournalist of zo bij één, waarin dit heerschap de volgende volstrekt ongeloofwaardige uitspraak doet: “Sinds februari vorig jaar, toen mijn contract bij Sporza inging, heb ik nog geen enkel loonbriefje opengemaakt. Ik weet echt niet wat ik verdien.”
Mocht u de heer Coninx tegenkomen, zeg hem dan met mijn groeten dat hij wat mij betreft aan de lopende band bullshit mag verkopen, maar liefst niet in mijn favoriete weekblad. Ik weet echt niet wat ik verdien. Komaan, Coninx. Een beetje serieus, graag. De rest van het interview heb ik niet meer gelezen wegens geen goesting meer.
Tegenwoordig kijk ik zelf elke week op mijn bankrekening om te zien wat ik nu weer niet kan betalen. De stand van mijn rekening valt redelijk tegen, moet ik zeggen. ’t Is mijn eigen schuld natuurlijk. Het fijne kabelbedrijf betaalt niet slecht, maar deeltijds werken vult de portemonne nu eenmaal niet zo lekker als voltijds. Hoe dan ook, Coninx: in het verleden heb ik bij een mooi aantal radiostations gewerkt, en geen enkele keer is het mij ontgaan wat op mijn loonbriefje of faktuur stond.
En nu we het toch over dit soort zaken hebben: ik ben weg bij Extra Gold. Verwacht van mij geen diepgaande verklaringen en maandenlange klaagzangen op de nieuwsgroep in verband daarmee, maar ik moest nu eenmaal een weblog beginnen vorig jaar, dus ik kan er hier niet echt omheen natuurlijk. Laten we het er op houden dat ik het motto van mijn goeie vriend Van Opstal eens in de praktijk heb gebracht. Geen flappen, niet klappen dus. Zelfs ik, anders toch wel de goedheid zelve als het op begrip en geduld aankomt, zelfs ik heb mijn grens. De grens van Rudi van Vlaanderen was al na een dikke maand bereikt, overigens. Laat je niet wijsmaken dat die met vakantie is.
Radio, ik heb er voorlopig mijn buik van vol. Met al dat gezeik.
Alles gaat voorbij 