Indien ik zou verplicht worden (als iemand mij onder schot zou houden, pakt) om een oplijsting te maken van de radiostations waar ik mij het meest geamuseerd heb in mijn carrière, dan zou dat lijstje er ongeveer zo uitzien:
- Maeva
- Mi Amigo 272
- Kick FM
- Uniek FM
De redenen waarom dit lijstje er zo zou uitzien, zijn divers.
Nummer 1 staat op 1 (weinig zullen zich daarover verbazen) omdat dit station na bijna VIJF decennia nog steeds grote impact heeft op mijn eigen leven, mijn gedachten en gevoelens, en omdat ik nog altijd met trots terugkijk op wat mijn kompanen en ik toen hebben gedaan. Je kan mijn keuze om Maeva op één te zetten betwisten, maar dat gaat niets veranderen. Just accept it.
Nummer 2 kan ik zelf met geen mogelijkheid op een andere plaats in mijn top 4 zetten. Mi Amigo 272 was één groot jongensavontuur dat velen mij nog altijd benijden. Het heeft veel te kort geduurd, maar ik heb er nog geen milliseconde spijt van gehad.
Nummer 3. Tja, die radio in Herentals was van Marc en mezelf. De Mike en Guido van de Kempen, zo hebben ze ons ooit wel eens genoemd. Er zijn minder getalenteerde mannen om mee te worden vergeleken, dus ik vind het nog altijd een compliment.
Nummer 4 dan. Het ging mij niet zozeer om Uniek FM als radiostation, maar wel om de sfeer, de gasten die er werkten, en uiteraard om de baas (Jeroen) die geen geringe rol speelde in de carrière van Marc en Bibi.
Kortom, ik ben dan ook best blij dat de periode in de Kempen in onze podcast uitvoerig zal worden belicht. Aanstaande vrijdag beginnen we met de verschijning van Jeroen Straeter in ons leven. Een aantal fragmenten (vooral jingles) zitten in die aflevering en het is zeker niet onaangenaam om ze terug te horen en mee te zingen. Net als geuren hebben ook geluiden de fijne eigenschap om een mens soms in één klap terug in de tijd te gooien. Dat is in dit geval niet anders, neem dat van me aan. Jeroen aka de Straeter was/is een geval apart, maar hij stond zeker niet op de laatste plaats toen de talenten werden uitgedeeld. Volgens mij stond hij helemaal vooraan, nèt voor de eerste rij aan de beurt kwam. Intelligent. Commercieel instinct. Vlotte babbel. Creatief. Geslepen. En toen die talenten aan hem waren uitgedeeld, sprak God de Vader tegen Jeroen: “Hier jongen, omdat ik in een goed humeur ben, doe ik er nog een paar kilo’s Charisma bij“.
Met andere woorden, de nieuwe aflevering van Tivoli Road, die vanaf vrijdag 18u te beluisteren valt, zal weer de moeite waard zijn. Het moet immers niet altijd gaan over de Noordzee.
De vakantie schrijdt ondertussen verder, waarbij september alweer in zicht komt. Morgen verwacht ik de genaamde Marc Hermans, en allebei staan we popelend klaar om Tivoli Road weer op te pikken. Zelfs een vakantie in Duitsland of Portugal gaat daar niets aan kunnen doen.
Meteen even meegeven: ik mag dan wel een classic boomer zijn, ik ben zeker niet slecht in operating systems, programmeren, AI, servers en zo van die dinges.
Dus vanaf nu kan je ons voor feedback over de podcast, makkelijk bereiken door een e-mail (je weet wel, een brief die ping zegt) te sturen naar:
Dat is het officiële e-mailadres van Tivoli Road. De mails die we krijgen, zullen effectief worden gelezen en wellicht worden behandeld in de brievenrubriek aan het begin van elke aflevering. Alles wat je ons wil vertellen of vragen, kan je kwijt op bovenstaand mailadres. Doèn.
Oh!! Ik moet zeker nog iets vertellen voor ik het vergeet.
Vroeger, in de tijd dat de zeezenders aka piratenzenders nog volop muziek uitstraalden vanop de vrije Noordzee, toen ik zelf nog een ongelooflijke fanaat was en een aanhanger van Mi Amigo (vanop de gelijknamige boot), schreef ik regelmatig brieven naar de mannen aan boord van dat schip. Vooral dan Marc Jacobs moest er aan geloven, ik was zijn grootste fan. Maar ook Herman de Graaf en Ferry Eden kregen hun deel. Ik was niet de enige in de Groeneboomgaardstraat in Hamme, die niet te stoppen was als het over brieven schrijven ging.
Mijn broer en ik waren wat Mi Amigo betrof, even fanatiek.
Welnu. Een paar dagen geleden kreeg ik via Messenger onverwacht een bericht van Rudy Ducke, die mij vroeg “Kan het zijn dat u zeer uitgebreide brieven stuurde in 1978 naar Mi Amigo en Marc Jacobs“. Rudy maakte mij verder zeer blij met de mededeling dat hij nog een aantal opnamen had liggen van programma’s waarin mijn brieven behandeld werden. Inmiddels zijn Rudy en ikzelf beginnen corresponderen en heb ik de opnames al in mijn mailbox gekregen. Joepie!
Dus ofwel zal ik binnenkort één of meerdere fragmenten hier plaatsen ofwel als bonus-aflevering van de podcast. Ik zal dat morgen met Marc eens onderhandelen in de nazomer-meeting annex workshop die we hebben gepland.
Anyways, Rudy Ducke, dank voor de opnames. En laat jullie zeker inspireren door het voorbeeld van Rudy, beste vrienden, luisteraars van de podcast, lezers van Alles Gaat Voorbij en eventuele fanatiekelingen zoals ik zelf ooit was. Als je nog iets hebt liggen in je archief-kelder waarmee je Marc of mij blij kan maken, laat je niet tegenhouden en stuur het naar podcast@tivoliroad.be – het mailadres is er voor gemaakt!
Tot slot, hier zijn enkele blogposts uit het verleden waarin ik over onze Kempense periode en over Jeroen Straeter schreef.
Een Hollander in de Kempen
In de Stille Kempen
Je radio kreeg een kick
Alles gaat voorbij 