Een beetje reclame dan maar

De voorbije maanden kreeg ik regelmatig vragen, opmerkingen, suggesties in de stijl van Ben, waarom giet je jouw blog van de voorbije twintig jaar eens niet in een boekvorm? Dat leest zoveel gemakkelijker dan een online versie, want als internet eens plat ligt, wat dan?
Dergelijke smeekbedes deden mij beseffen dat het inderdaad al twintig jaar is dat ik bezig ben met deze website, dit soort van dagboek. Uiteraard ben ik onderweg een aantal jaar gestopt met schrijven omdat ik periodes had van geen goesting. Maar sinds Marc en ik begonnen zijn met ons verleden op te graven via Tivoli Road, is het schrijven toch weer toegenomen. De goesting ook.
Soms vragen mensen mij ook expliciet: liefst op papier. Ik kan daar in komen. Nu lees ik zelf wel graag af en toe een e-book. Soms op mijn iPad. Af en toe op mijn iPhone, vooral in bed leest dat lekker weg. Meestal op een goeie e-reader. Voor dat laatste kan ik een Kobo Formo aanraden. Zeer aangenaam en handzaam toestel. Ligt lekker in de hand, het formaat van een klein boek. Het weegt een stuk minder, en je hebt een hele bibliotheek in je handen. En vooral: het leest makkelijk in het zonlicht. Beeld dat zo scherp is dat je er een potlood mee kan slijpen.

Kortom, het komt er op neer dat ik bijna geen papieren boek meer in de hand neem, tenzij de laatste Stephen King dan. Of De Bourgondiërs, mijn favoriet van de voorbije jaren. Om mijn goede vriend de genaamde Marc te quoten: lang verhaal kort, ik besloot het heft in handen te nemen, ik heb al mijn postings (of toch het merendeel) omgezet naar het gepaste formaat, en hopla het e-book “Alles gaat voorbij” ligt nu in de digitale winkel van Apple Books (ja, die mannen met hunne yuppie-brol).
De anderen die niet van fruit houden, kunnen het boek aanschaffen via kobo.com. Bij Bol punt com zou het de komende dagen ook op het schap moeten liggen.

Wat kan je vinden in Alles gaat voorbij? Wel, dus het meeste van wat uit mijn toetsenbord vloeide sinds 2004 tot vorige week. Je zal er geen foto’s terug vinden, zoals die mijn blog sieren. Ik wilde een boek dat leest als een roman, zonder afleiding. Maar ik speel wel met het idee ooit een bonus-versie van het e-book te publiceren, wèl met foto’s dan. En ja, ik denk erover om een papieren boek uit te geven, als er voldoende interesse is. Dus je weet wat je te doen staat als je belangstelling hebt. Laat maar iets weten in de reacties, of op Facebook, of ergens anders.

Alles gaat voorbij is overigens nièt gratis. Ik zal er geen brood meer door kunnen eten (daarvoor dient mijn pensioen), maar tenslotte heb ik er toch enige jaren over gedaan, niet? De prijs ligt trouwens lager dan die van het gemiddelde e-book. En voor niets is ook maar voor niets.