Zie me hier zitten.
Zie me hier zitten op het balkon in de regen, vier hoog, met een Marlboro die half nat is. Dat komt ervan als de mensen waar je logeert niet-rokers zijn.
Zie me hier zitten, op nauwelijks 500 meter van de Atlantische Oceaan, die niet kabbelt maar buldert. Dat is nu eens typisch mij: op reis gaan naar een land waar de zon zou moeten schijnen, en in plaats daarvan een Belgische herfststorm meemaken. Pft.
(dat schreef ik gisteren, maar nu schijnt de zon alweer, en de Oceaan kabbelt. Het heden is constant bezig om verleden te worden, en de toekomst is nooit ver weg).
Alles gaat voorbij 