Over goede voornemens enzo

Blog heb ik altijd al een afschuwelijk trendy woord gevonden.
Het doet me denken aan buitenaardse gedrochten. It’s life Jim, but not as we know it!
Ik beloof dan ook dat ik dat woord nooit meer zal gebruiken. Zelfs hier niet, in mijn eigen blog. Oeps.

Waar zal ik het allemaal over hebben in mijn euh… dagboek? 
Laat ik zeker van de gelegenheid gebruik maken om herinneringen op te halen aan mijn piratentijd. Mi Amigo. Oh die zalige tijd van mijn Grote Jongensavontuur. De Noordzee. Mijn tijd aan boord van dat zendschip. Het onbeschrijflijke gevoel dat ik had toen ik die krachtige middengolfzender mocht aanzetten ’s morgens iets voor 6 uur. De glans van de mast. De vlinders in de buik toen ik mijn eerste Mi Amigo-jingles mocht draaien. Deel mocht uitmaken van een toch wel beperkte groep van avonturiers. 
Stop! Er is nog tijd genoeg om lyrisch daarover te gaan doen.

Over Maeva moet ik het natuurlijk ook hebben. Dat was ook een avontuur. Eentje dat nog elke dag gevolgen heeft voor mij. Dus ook die bladzijden van mijn Jongensboek moeten hun plaats vinden hier.

Over het werk dat ik nu al drie jaar doe misschien? Klanten te woord staan. Proberen te helpen. Bah ja, waarom niet? ’t Is geen avontuur, maar het maakt wel deel uit van mijn leven.

Over Forest dan? Ja hoor, natuurlijk. Lokale radio waar ik me niet slecht voel, integendeel.
Het voorbije weekend nog barbecue gehad met de radio in Hamme. ’t Was lekker, en het deed me een beetje denken aan de grote Maeva-bijeenkomsten begin jaren 80, alleen werd ik nu wèl redelijk gerust gelaten.

Toen Marc vanmorgen op het werk de eerste blik wierp op mijn euh… dagboek, vroeg hij: ‘En ik word dan zeker een figuurtje in je dagboek?’.
Tja, Marc. Als er één iemand het verdient om een figuurtje in mijn dagboek te worden, dan ben jij het wel.. ’t Zal al ruim 23 jaar zijn dat we elkaar kennen, denk ik. En de goden hebben gewild dat we nu alweer drie jaar ook op het werk op dezelfde vloer zitten. 
Ik zal niet anders kunnen dan je er regelmatig bijsleuren.