Dag: 3 augustus 2004

Rudi en het toilet

Een halfuurtje met Rudi aan de lijn gehangen vanavond.
Dat was ook weer een tijd geleden. We hadden het over Extra Gold, Outlook en over mijn euh… dagboek. Alles is wel off the record hé, zei hij toen het daarover ging. Uiteraard. Ik zou de meningen van Rudi van Vlaanderen niet durven ventileren via dit medium. Dat doet hij zelf wel.

De tijd dat Peter Hoogland mij vertelde dat hij nog wel een goeie dj kende voor Radio Huguette, die tijd ligt inmiddels een eeuw achter mij. Maar ’t is fijn om er soms aan terug te denken. Die Peter toch. Nog zo jong toen, in 1980. Hij had al zijn haar nog en van Joyce was nog geen spoor. Peter kende dus een dj, eentje uit Opwijk. En hij had gelijk, het was een goeie. Rudi deed zijn intrede bij Radio Huguette en meteen ook in de Vlaamse radiogeschiedenis.

Hij drukte onmiddellijk zijn stempel op die vrije radio uit Neder-over-Heembeek. Zijn stem was er eentje uit duizend, zijn spitsvondigheid en gevoel voor humor ook.
Hij slaagde erin om de slogan ‘Radio Huguette Internationaal, niet voor niets jouw vrije radio!’ net niet lachwekkend te laten klinken.

Ik moet dringend mijn zolder op om nog wat van die ouwe dingen op te zoeken en misschien wel online te zetten.

Leuke anekdote komt plots in me op. Ik belde in die tijd ooit eens naar Rudi, toen hij nog thuis woonde. Zijn toenmalig lief nam de telefoon op, en toen ik vroeg of ik hem kon spreken, zei ze vlotjes (tegen mij, toen nog bijna een wildvreemde): Momentje, Rudi zit juist te kakken.
Het menselijk geheugen onthoudt de raarste dingen.

Voor de rest moest ik voor Rudi vanavond mijn helpdesk-petje even opzetten om hem te adviseren bij een probleem met zijn Outlook Express. Zo af en toe lopen mijn verschillende levens wel eens door mekaar, of ik het leuk vind of niet.

Rudi Van Vlaanderen bij Huguette, 1980

Over goede voornemens enzo

Blog heb ik altijd al een afschuwelijk trendy woord gevonden.
Het doet me denken aan buitenaardse gedrochten. It’s life Jim, but not as we know it!
Ik beloof dan ook dat ik dat woord nooit meer zal gebruiken. Zelfs hier niet, in mijn eigen blog. Oeps.

Waar zal ik het allemaal over hebben in mijn euh… dagboek? 
Laat ik zeker van de gelegenheid gebruik maken om herinneringen op te halen aan mijn piratentijd. Mi Amigo. Oh die zalige tijd van mijn Grote Jongensavontuur. De Noordzee. Mijn tijd aan boord van dat zendschip. Het onbeschrijflijke gevoel dat ik had toen ik die krachtige middengolfzender mocht aanzetten ’s morgens iets voor 6 uur. De glans van de mast. De vlinders in de buik toen ik mijn eerste Mi Amigo-jingles mocht draaien. Deel mocht uitmaken van een toch wel beperkte groep van avonturiers. 
Stop! Er is nog tijd genoeg om lyrisch daarover te gaan doen.

Over Maeva moet ik het natuurlijk ook hebben. Dat was ook een avontuur. Eentje dat nog elke dag gevolgen heeft voor mij. Dus ook die bladzijden van mijn Jongensboek moeten hun plaats vinden hier.

Over het werk dat ik nu al drie jaar doe misschien? Klanten te woord staan. Proberen te helpen. Bah ja, waarom niet? ’t Is geen avontuur, maar het maakt wel deel uit van mijn leven.

Over Forest dan? Ja hoor, natuurlijk. Lokale radio waar ik me niet slecht voel, integendeel.
Het voorbije weekend nog barbecue gehad met de radio in Hamme. ’t Was lekker, en het deed me een beetje denken aan de grote Maeva-bijeenkomsten begin jaren 80, alleen werd ik nu wèl redelijk gerust gelaten.

Toen Marc vanmorgen op het werk de eerste blik wierp op mijn euh… dagboek, vroeg hij: ‘En ik word dan zeker een figuurtje in je dagboek?’.
Tja, Marc. Als er één iemand het verdient om een figuurtje in mijn dagboek te worden, dan ben jij het wel.. ’t Zal al ruim 23 jaar zijn dat we elkaar kennen, denk ik. En de goden hebben gewild dat we nu alweer drie jaar ook op het werk op dezelfde vloer zitten. 
Ik zal niet anders kunnen dan je er regelmatig bijsleuren.

%d bloggers liken dit: